Neste video pretendese explicar o poder das redes sociais e as súas consecuencias. O video consiste nunha entrevista realizada por Eduard Punset a James Fowler, o cal é un experto neste campo. Como primeiro punto da entrevista centranse na teoría do "mundo pequeno" a cual define no exemplo da
difusión de información, como unha situación donde pode haber un
gran número de persoas que se enteren de algo moi rapidamente. Resulta
que se ei teño tres ou catro amigos e eles, a súa vez, teñen tres ou
catro amigos, a información difundese a través desas redes que se cream de forma natural, sen que nós deseñaramos a rede
con esa intención.
O segundo punto basase en "Os seis niveis de separación" que suxiu nos anos 60 coa investigación de Stanley Milgram, que tiña moita curiosidade por saber cantos grados teríamos que superar para establecer unha serie de conexións fortes entre os lugares onde un se encontra e calquera persoa no mundo, é dicir, por cantos amigos de amigos de amigos teríamos que pasar para que o mundo enteiro estivera conectado. O que fixo Milgram foi coller un feixo de cartas e envialas a unha pequena cidade do centro dos Estados Unidos e lle dixo a un grupo de xente: "Quero que enviedes estas cartas a unha persoa que non coñecedes, en Boston, Massachusetts, pero no podedes simplemente envialas por correo, tedes que entregala a un amigo seu, tedes que enviala por correo a un amigo, a alguén que coñecedes persoalmente e dicirme quen é esa persoa." O fascinante é que Duncan Watts levou a cabo outro estudo co correo electrónico e obtuvo a mesma cifra pero, en lugar de facelo con distintos lugares nos Estados Unidos, o fixo con xente de todo o mundo. E descubríu que, de verdade, só necesitanse seis pasos para chegar a cualquera persoa do mundo.
No terceiro punto centranse mais nas redes sociais, nas cales existe un efecto de contaxio: tendemos a copiar o comportamento de aqueles cos que estamos conectados. Por exemplo, nun primeiro estudo sobre a obesidade, observase que cando teus amigos engordan, tamén hai mais probabilidades de que ti tamén engordes. Púdose demostrar que iso era certo non só para os teus amigos senón tamén para os amigos dos teus amigos, e incluso para os amigos dos teus amigos dos teus amigos.
Por último Eduard Punset pregúntase qué pasa co tabaco é dicir, se ti fumas e alguén mais tamén fuma. ¿Cómo é posible que se producise este cambio case fantástico onde os fumadores por antonomasia antes eran as personas dunha edad determinada e dunha posición social concreta e, sen embargo, hoxe en día os fumadores son moi distintos entre sí, teñen distintas idades e pertencen a diferentes clases sociais? A resposta é que ocorre practicamente o contrario do que deciamos en relación coa epidemia de obesidade. A principios dos setenta, nos Estados Unidos, pasamos dunha incidencia de obesidade do 10% ao actual 40% e estas cifras invértense no caso da epidemia de fumadores. Unha das razones do éxito na reducción do número de fumadores son as campañas de presión social dos anos 80. De feito, nas nosas investigacións, puidemos comprobar cómo cambiaron os fumadores na rede e cómo fumar cambiou á propia rede. Puidemos comprobar que nesas campañas non só alentaron a xente a deixar de fumar senón que as persoas que non puideron deixar de fumar, de feito, perderon amistades. Empezaron a ser expulsados das redes sociais.
O segundo punto basase en "Os seis niveis de separación" que suxiu nos anos 60 coa investigación de Stanley Milgram, que tiña moita curiosidade por saber cantos grados teríamos que superar para establecer unha serie de conexións fortes entre os lugares onde un se encontra e calquera persoa no mundo, é dicir, por cantos amigos de amigos de amigos teríamos que pasar para que o mundo enteiro estivera conectado. O que fixo Milgram foi coller un feixo de cartas e envialas a unha pequena cidade do centro dos Estados Unidos e lle dixo a un grupo de xente: "Quero que enviedes estas cartas a unha persoa que non coñecedes, en Boston, Massachusetts, pero no podedes simplemente envialas por correo, tedes que entregala a un amigo seu, tedes que enviala por correo a un amigo, a alguén que coñecedes persoalmente e dicirme quen é esa persoa." O fascinante é que Duncan Watts levou a cabo outro estudo co correo electrónico e obtuvo a mesma cifra pero, en lugar de facelo con distintos lugares nos Estados Unidos, o fixo con xente de todo o mundo. E descubríu que, de verdade, só necesitanse seis pasos para chegar a cualquera persoa do mundo.
No terceiro punto centranse mais nas redes sociais, nas cales existe un efecto de contaxio: tendemos a copiar o comportamento de aqueles cos que estamos conectados. Por exemplo, nun primeiro estudo sobre a obesidade, observase que cando teus amigos engordan, tamén hai mais probabilidades de que ti tamén engordes. Púdose demostrar que iso era certo non só para os teus amigos senón tamén para os amigos dos teus amigos, e incluso para os amigos dos teus amigos dos teus amigos.
Por último Eduard Punset pregúntase qué pasa co tabaco é dicir, se ti fumas e alguén mais tamén fuma. ¿Cómo é posible que se producise este cambio case fantástico onde os fumadores por antonomasia antes eran as personas dunha edad determinada e dunha posición social concreta e, sen embargo, hoxe en día os fumadores son moi distintos entre sí, teñen distintas idades e pertencen a diferentes clases sociais? A resposta é que ocorre practicamente o contrario do que deciamos en relación coa epidemia de obesidade. A principios dos setenta, nos Estados Unidos, pasamos dunha incidencia de obesidade do 10% ao actual 40% e estas cifras invértense no caso da epidemia de fumadores. Unha das razones do éxito na reducción do número de fumadores son as campañas de presión social dos anos 80. De feito, nas nosas investigacións, puidemos comprobar cómo cambiaron os fumadores na rede e cómo fumar cambiou á propia rede. Puidemos comprobar que nesas campañas non só alentaron a xente a deixar de fumar senón que as persoas que non puideron deixar de fumar, de feito, perderon amistades. Empezaron a ser expulsados das redes sociais.
A memética é o estudo formal dos memes. Un meme é, na teoría sobre a difusión cultural, a unidade teórica de información cultural transmisible dun individuo a outro, ou dunha una mente a outra, ou dunha xeración á seguinte. Neste texto a Dr. Susan Blackmore pretende explicar quen é o "eu" e por que continuamente está pensando e para iso fai uso do meme, pero para acadar iso antes ten que facer una breve explicación da teoría da evolución das especies de Darwin. Según a doctora o
meme é a unidade de información (ou instrucción conductual)
almaceada nun cerebro e transmitida por imitación dun cerebro a
outro e un conxunto destes no proceso de sobrevivir, igual que os xenes, crearán grupos de
memes de apoio mutuo como por exemplo unha relixión.A pregunta do continuo pensamento tem unha resposta ridículamente fácil unha vez empeza a
pensar en términos meméticos. Se un meme debe sobrevivir, necesita
ser almaceado nun cerebro humano e propagado concretamente a mais
cerebros. Un meme que se oculta profundamente na memoria e nunca
reaparece, simplemente desaparecerá. Un meme que se distorsiona na
memoria ou na transmisión, tamén desaparecerá. Para o meme,
unha maneira simple de asegurar súa supervivencia é ser ensaiado
repetidamente dentro de túa cabeza. E ao "¿quén son eu?" respóndese como nada mais que complexos de memes coadaptados. Nós,
nosos preciosos e míticos “eu”, son sencillamente grupos de
memes egoístas que se xuntaron por e para sí mesmos.
1º Vamos a Filtros>Desenfoque>Pixelar e creamos una imaxen nova de 20x20 píxeles e facemos unha selección circular do tamaño da imaxe e marcamos a opción difuminar os bordes.
2º Creamos un canle alfa e lle damos a suprimir e copiamos a selección.
3. Volvemos a imaxen pixelada e engadimos unha nova capa e seleccionamos a ferramenta do bote de pintura coa opción recheo patrón>Portapapeles.
1º Creamos 2 capas transparentes e poñemos a imaxen no medio.
2º Na capa transparente superior facemos un rectángulo e o pintamos de branco.
3º Vamos a seleccionar>encoller 20 e editar>limpiar, despois coa ferramenta perspectiva acomodamos o marco.
4º Aplicamos un desenfoque gaussiano 2 e facemos mascara de capa (blanco) na capa superior e na do medio.
5º Co pincel negro eliminamos as partes do marco que no nos interesan e tamén o fondo.
6º Na capa transparente inferior usamos a lata de pintura para pintar todo.
Actividade 25
1º Clicamos na ferramenta perspectiva con correctivo (atrás)
e previsualización grade.
2º Clicamos na imaxe e movemos as reixas de modo que
ocupen o lienzo e pinchamos en transformar.
1º Clicamos na ferramenta perspectiva con correctivo (atrás)
e previsualización grade.
2º Clicamos na imaxe e movemos as reixas de modo que
ocupen o lienzo e pinchamos en transformar.
Actividade 30 1º Crea unha imaxe 500x200 de cor negra. 2º Introduce o texto Vento e centrao e duplica a capa. 3º Vai a filtros, distorsión, vento. 4º Vai a filtros, desenfocar, desenfoque gaussiano. |
Actividade 31 1º Crea unha imaxe transparente 500x200 e escribe o texto "Básico 1" 2º Vai a filtros, alfa a logo, Básico 1 e escolle unha cor. 3º Repite o proceso co texto e co filtro "Bruñido". |
Actividade 33 1º Clica na ferramenta clonare mantendo a tecla Ctrl clica na herba. 2º Pinta sobre a sombra ata eliminala. |
Actividade 34 1º Selecciona a flor e invertea. 2º Vai a cores, reducir saturación, claridade. 3º Vai a filtros, desenfoque, desenfoque en movermento con radial e ángulo 25. |
Actividade 37 1º Vai a cores, compoñentes, descompor, desmarca descompor capas. 2º Vai a artístico, aplicar lienzo. 3º Cambia de capa e usa pintua ao óleo. 4º Vai a cores, compoñentes, compor. |
Actividade 39 1º Crea unha nova imaxe transparente e selecciona o pelo. 2º Selecciona o pincel e pinta o pelo. 3º Pon a capa en modo cor. |
Actividade 40 1º Crea unha nova capa transparente e selecciona os dous ollos. 2º Usa o pincel e colorea os ollos e pon a capa en modo cor con opacidade 70. |